Eh Be Güzelim! Şiiri - Ramazan Atmaca

Seni son gördüğümde,
Solgun ve kederliydi yüzün.
İçi gülen gözlerin, derin çukurlara düşmüş,
İki siyah kehribar gibi.
Sessiz çığlıkla, ' imdat! ' der gibiydi.
Kalabalık içinde yapayalnız,
Bir köşede mahzun oturuyordun.
Niye ordaydın, niye ordaydık?
Hiç önemli değildi.
Kalkıp giderken son bir kez,
Ürkek ürkek baktın bana.
Beyaz yüzünün gamze çukurlarına,
Gözyaşlarının dolduğunu gördüm.
Beyaz bir gülün kıvrımlarına dolan,
Çiğ damlası gibi pırıl pırıldı.
Eh be güzelim oldu mu şimdi!
Hafızamda dondurduğum,
Gülen son resminide aldın benden.
Ağlayan hüzünlü bir yüz,
Hafızamın her karesinde.
Bir boncuk daha ekledim tesbihime.
Otuzüçü hak için, birisi çile...