Eğreti Ruh Şiiri - Pınar Akyüz

Yalnızlık evreninde geçerken çocukluğum,
Hülyalarda yoğrulurdu, cılızca soluğum.
Korkulu bir heyecandı tüten tüm umudum,
Tortusunu rüzgârda savrulurken bulduğum.

Kayboldum, sendeledim amma, bahtla güçlendim
Mutluydum, huzurluydum amma, pek de sersemdim

Bir kuşun kanadında nefes iken gençliğim,
Dilim lal olmuştu da görür iken gözlerim.
Bir karanlık kuyuda gezinirken sözlerim,
Sen çağırdın da ben geldim, ey benim kemendim!

Kendimdeydim, sendeydim amma, tahtta kimceydim
Senliydim, yenliktim amma, göz tutmuş korcaydım

Renkleri kamçılarken apak olmuş sakalım,
Kehribar gözlerinde uyumuş da kalmışım.
Ravza'yı ararken ben, onu sende duymuşum,
Cehennemi cisminle söndürmüşüm kaçmışım.

Yaşlıydım, yaşıydım amma, yanıkça gizdeydim
Sarsıldım, yoruldum amma, kanımca ondaydım

Ey Amanî! Sebiydin, gençtin, pirüpaktın sen,
Onun yoluna diz veren bir acemiydin sen.
Kanserli gönlüne ateşten yorgan yapıp da,
Şimdi elaman, vay aman çekemezsin ki sen.