Eğitilmiş haykırışlar Şiiri - Tahir Azman

Kalbim, neden dargınsın aklımla?
Ey aklım, neden muhalifsin kalbime?
Neden buluşmazsınız bir müşterekte,
Neden barışmazsınız aynı cümlede?

Ve sen, ey vicdan…
İkisinin ortasında,
Masum ve yorgunsun her defasında.

Her yaşanan, kalbimden sana süzülür,
Aklımdan geçip sana dökülür.
Ve sen, ille de adalet dersin—
Sessizliğinle bile hüküm verirsin.

Ruhumun en derinlerinde
Çok yalnızsın, biliyorum.
Ama sensiz…
Ne kalbim tamam olur,
Ne de aklım olur bir bütün.

Ey fikrim, bil…!
Senin sesine de güç veren
Ve öz güvenimi büyüten de
Vicdanımdır.

Teşekkür ediyoruz sana, ey vicdan—
Bizi insan yapan,
Yeri geldiğinde susmayan,
Yeri geldiğinde
Eğitilmiş haykırışlar olan sensin.

Çünkü sen sustuğunda,
Adalet yetim kalır,
Kalp karanlığa,
Akıl kibire teslim olur.