Egemenlerin Vahşeti Şiiri - Müjde Uzun

BİR SES,
YAŞAMIN SESLERİNİ DELİP GEÇEN,
YÜREĞİ PARÇALARA AYIRAN BİR GÜRÜLTÜ,
BİLİNCİN İŞLEVİNİ DURDURACAK KADAR GÜÇLÜ
BİR SARSINTI.
BİR DEPREM,BİR KASIRGA,BİR TUFAN
IRAK HALKINI YUTMAYA HAZIRLANAN.
BİRDEN BİRE GÖĞE YÜKSELEN KARARTILAR,
ARDINDAN KOPAN ÇIĞLIKLAR,
FERYAT FİGANLAR,
ACI HAYKIRIŞLAR,
AĞLAYIŞLAR İÇERSİNDE KOŞUŞTURMALAR,
YAĞMUR GİBİ YAĞAN KURŞUNLAR HEDEF ARAYIŞINDA,
BİR BİR SAPLANIYOR İNSANLIĞA.
ÇOCUĞA,ERKEĞE,KADINA...
HEDEFİNİ BULAN HER KURŞUN,
YOK EDİYOR KENDİNİ,İNSANLIĞI DA BERABERİNDE...
ACIMIYOR KAHPE KURŞUNLAR,
BEDENLERİ PARÇALAYAN GOMBALAR ACIMIYOR.
KENDİNİ YOK ETMEYE ACIMIYOR İNSANLIK!
DOYULMUYOR KANA DOYULMUYOR PARAYA,
DOYMUYOR KAHPE DÜZEN ÇIKARLARINA.
EMİYOR,KURUTUYORLAR İNSANLIĞI.
YALANDAN AMAÇLAR SÜRÜLÜYOR ÖNE...
''AYDINLIK İÇİN,DAHA İYİ BİR YAŞAM İÇİN'' DENİLİYOR.
İNSANLIĞI YOK ETMEYİ HEDEF ALAN,
HAKLI BİR NEDEN OLABİLİR Mİ?
BAHANE BAHANE ÜSTÜNE,
GÖZLER KARARIR, YÜREK SUSAR MI BÖYLE BİR VAHŞETE?
KOPAN KOLLAR,BACAKLAR...
BİRBİRİNE KARIŞMIŞ PARÇA PARÇA BEDENLER,
BEDENLERİNDEN KOPAN PARÇALARINI ACI İÇİNDE ARAYAN İNSANLAR...
BİR ANNE KALKAN ETMİŞ KENDİNİ KÖR KURŞUNLARA.
ÇOCUKLARINA SİPER OLMUŞ AMA NE ÇARE!
KURŞUNLAR ÖLDÜRMESE,
BOMBALAR DELER GEÇER YAŞAMLARINI,
O DA OLMASA,
TANIK OLDUKLARI VAHŞET...
ANNELERİNİN YOK OLUŞU,İNSANLIĞIN KAN GÖLÜNE DÖNÜŞÜ,
YAŞARKEN ÖLDÜRÜR,
ÇOCUKKEN YAŞLANDIRIR YÜREKLERİNİ.
KUYTU KÖŞELERDE KADIN ÇIĞLIKLARI,
DÜZEN YİNE KADINDAN ALIYOR HINCINI.
İNSANLIĞINI UNUTUP SALDIRIYOR KADINA ŞEVKLE!
ABD' nin İTLERİ ABANIYOR KADININ ÜZERİNE,
KUDURMUŞ KÖPEK GİBİ AKITIYOR SALYALARINI,
EKİYOR VAHŞETİNİN TOHUMLARINI KADININ RAHMİNE.
İŞTE SOYKIRIM,İŞTE VAHŞETİN EN BÜYÜĞÜ!
İŞTE BÖYLE YOK EDİLİR İNSAN SOYU!
ONİKİ YAŞINDA BİR KIZ ÇOCUĞU,
CANSIZ VE SOĞUK BEDENİ,YERİN SOĞUĞUYLA ÇOKTAN KUCAKLAŞMIŞ.
BACAKLARININ ARASINDAN AKAN VAHŞET,
ÇOKTAN TOPRAĞI KANATMIŞ.
HAKLI BİR NEDEN OLABİLİR Mİ BU VAHŞETE?
MİLYONLARCA KEZ HAYIR HAYIR BU CİNAYETE!
KARARIYOR YÜZLER,
KARARIYOR,TAŞLAŞIYOR YÜREKLER.
DÜŞÜNCELER KARANLIĞA YELKEN AÇMIŞ YÜZÜYOR.
İNSANLIK SİSLERİN ARASINDA KAYBOLUYOR.
MEKANİKLEŞİYOR,
RUHSUZLAŞIYOR,KÖRERİYOR İNSANLIK.
FIRLATILIP ATILIYOR BİR ÇÖP GİBİ,
SATILIĞA ÇIKARILIYOR BİR EŞYA GİBİ,
HİÇLEŞİYOR MENFAATLER UĞRUNA.
UYUTULUYORUZ,UYURKEN YOK EDİLİYORUZ.
YA SUSARAK İNSANLIĞIMI YİTİRİYORUZ,
YA DA İNSANLIĞIN SESSİZLİĞİ, BİR YERLERDE PARÇALIYOR BEDENLERİ.
ÇOCUĞU,KADINI,ERKEĞİ...
İNSANLIK DEFALARCA PARÇALIYOR KENDİNİ.
KARARIYOR DÜNYA,
KARARIYOR İNSANLIK YAVAŞ YAVAŞ
DURMAMACASINA! ! !

11.05.2004
SALI
Müjde Uzun