Ege'de Bir Efe'm Var Benim

Bu sabah hiç uyanmak gelmedi içimden.
Tembellikten değil, gördüğüm rüyanın etkisinden.
Uyandığımda yine ıslaktı gözlerim,
Ne olurdu dedim rüyama, ne olurdu gerçek olsan.

Egenin sakin bir yerinde (-'de) bir Efe'm var benim.
sarışın, pamuk beyazı tenli, kahverengi gözleriyle,
kucağıma geldiğinde,
mırıl mırıl kimbilir hangi şarkıları içinden söyleyen.
Onun yanında sevdim diye başka çocukları;
beni adamakıllı pataklayarak döven.
yanağında ki, biri sahiden, diğeri sonradan olma
gamzeleriyle gökkuşağı gibi gülen,
Kızkardeşimin oğlu efelerin efesi Efem geldi rüyama.
Zeyneple bana bir şeyler anlatıyordu heyecanla,
biz de elele tutuşup, aynı anda gözlerimizden yaşlar süzülürken,
sevinçle onu dinliyorduk, dünyalar bizim olmuştu o an da.
nefessiz kalarak, öyle uzun cümleler kuruyordu ki yavrum,
birden lanet olası alarmla gözlerimi açtım, açmasına da;
bu sabah hiç uyanmak gelmedi içimden.

15.1.08