Eflatun Kanamalı Şiiri - Kağan İşçen

mor deliliklerle geçiştirmiyorum ayrılığımı
kırmızı gül nazına katlanmaktır
seni ölesiye yakalamak öğle vakitleri
ağlayışları çetrefilli ve girift bir normalleşmeyse sensizlik
kırlangıç yavruları yuvalarından düşmüş demektir
otobüs garajlarında yolculuk hazırlığı yapmak gibi
yara yeri belirsiz bir acıyı taşımak bu kilometrelerce
aralıksız bir değişkenlik babında kalbimin kuyularında

çeşit çeşit dudağın olmalı
ve seni acılarımın tulumbasıyla beslemeliyim ki
anla paylaşmayı bugday başağı sadeliğinde
yorum getir seninle öpüşmek isteklerime
ama bir yerinde mutlaka toprak kokusu olmalı
eflatun kanamalı şimşeklerle zincirliyim sensizliğe
adımlanmaz bu siyahlıkta sensizliğim bile yarım
ellerimi bir kurtarsam intihar edeceğim
ve tamamen sensizleşeceğim...