İkimizde bir kafesin içindeyiz
Seninki camdan
Benimki altından
Sen biraz kanat çırpsan
Kırılır o cam kafes ve sen özgür kalırsın
Ama ben hep mahkumum
Hayatın sarp ve sapa yollarında
Kaybolan beni arıyorum
Tersinden gittiğim yollar
Pervasızca attığım kahkahalar hesap soruyor bana
Bulutlu gözlerime sus ağlama diyemiyorum
İnsan nefes aldıkça eksilir mi
Eksiliyorum
Oysa içimde sıcak iklimlerle dosttu gülüşlerim
Ansızın sararıp soldu yüzüm
Soğuk ülkelerin çöllerine döndü
Kurak yüreğim
Şimdi mutluluğu bile tasvir edemiyor ellerim
Sen varsın ben yokum
Ben varım aşk yok
Umut cingirakli bir yılan ağzında
Aşklar ziyan
Yarınlar harab
İçimde kimliksiz cenazeler
Islak gözlerim yağmurlara gebe
Göğsünden cennet çıkaran şiirler yazmak istiyorum
Kınalı keklik kadın da umutlarım
Nahoş geceler
Ve ben yine saclarinda tozlu hikayeler saklayan o küçük kız çocuğu
Bakıyorum o mavi gözlerimle eflatun dünyaya
Kimsesiz bir çocuğun korkulu gözleriyle
Sadece bakıyorum 02.05.2024 16:31
Kayıt Tarihi : 2.5.2024 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!