Efela Yetefekkerun Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bazen ders alıyor işte insan
Parmak kadar, dört yaşında çocuktan

Hamza’mız dört yaşında
Ana okul çağında
İlk defa yuvadan karşı dala uçacak
Biraz tedirgin biraz ürkek
Bir o kadar da çekingen keklik

Bir güzel anlattık ona
Okul denen adına
-Oyuncak dolu
-Yaşıtlarınla kudurma yurdu

Gel gör ki
Biraz tedirgin, biraz ürkek
Ayrılmak istemedi yumurcak
Sınıfta ağladı ağladı

Göremiyordu okulun ne elzem olduğunu
Yaşının gerdiği perde gözlerinden okundu

Bu durum aldı götürdü beni
Beni benden içeri
Hani hep şikâyet eder de insan
İrili ufaklı sıkıntıyla gererdi ilahi himmeti
Bilenmez hakkında yazılan takdir hayrı
Allah’ın bildirdiğinden gayri

Sana düşen Hakk’a teslim
Oğlum gibi teslimini beklediğim

Aslında hayat dolu numuneler
İmanı niçinler nedenler
Göz görüp kalp irdeler
Sonbaharda neden dökülür yapraklar
Ve ilkbaharda nasıl dirilirler
İşte öyle bekler ölüm
Ve işte öyle ahirette
Libas giydirilirler
Gömülü kemiklerle âdemler

Allah ikaz eder
Efela yetefekkerun
Sadece görmemek değil
Düşünmemek asıl sorun