Karanlık kaplarken sûretimi, bir anlık dahi,
Aç oradan mayhoş bir mûsiki, ısıt içimi.
Yavaş yavaş benliğimi demâdem kaybederken,
Mey sirâyeti akliyyetimi ele geçirirken;
Gittim, hatırladıklarımdan uzağa dek.
Bir su doldurdum bardağa, eskilerdenmiş gibi.
Sanki, kapı açılacak bir anda,
Tanıdık bir yüz görecekmiş gözlerim gibi.
Kapattım, kitabın son satırıyla noktaladım.
Rüyâ, rüyâ, âdetâ bir rüyâ,
Bu gün de gördüm seni;
kaplanmıştın mehtapla.
Tutamamıştım seni,
O karanlıkta;
bulamamıştım seni.
Sanki tenim soyutluğuna karışıyor,
Bense gün doğumunda seni izliyorum.
Aklım benimle ne tür oyunlar oynuyor;
Yoksa rûhâni hoşluğunun etkisi mi?
Elin, dudağımın çevresini sarıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!