Edip Cangönül Şiirleri - Şair Edip Cangönül

Ellerinle öresin dedim
Ellerinle
Yumuk yumuk
Bir amele elinde pamukçasına
Yavuklusunu Harran’a bırakmış
Yüreğimin suçsuz tel örgülerini

Artık bülbül ağlamıyor
Güle
Rotatifler basıyor notalarını
Türkülerin
Aşkı bile çocuklar çiziktiriyor
Sıralara

Ne gece,
Ne onun bir vakti.
ne güneş ucunu gösterdi
ne ay ışıttı.
yukarı tükürsen ay,
aşağı tükürsen güneş

Yırtılır çeperler
Hırsından,
Bazı kör bir bıçak yarası.
Tanrıya da yorsan olur,
İnanmamak da elinde.

İste başını yolluk yapayım
Beydağının
Ya da satayım
Nurhak'ı
Paralarını yastık yapayım sana

Ben o deftere yazılmamışım
Yoklamalarda okunmamış adım
“Burada” bile dedirtmemişim

bir problem olamamışım aritmetik kitabında
ne bir yanıt

Göğe bak
Biraz bulut varsa
Altını görürsün.
Oysa kat kat
Elele vermiş gibi
Sırt sırta

Sahi nasıl İstanbul, bu aralar
Sor hele
Özlemiş mi beni
Bir isteği var mı,
Neler getireyim bu ellerden
Tok mu martıları,

Türküsünü söylerdik de
Ne gittik
Ne gördük
Karlı kayın ormanımız olmadı hiç
Ormanlarımız vardı
Gri dağlarda

Sever miydim seni
Türküler kadar
Anamı sevmeseydim

Gelir miydim hiç
Sıla yakmasa yüreğimi