Edip Cangönül Şiirleri - Şair Edip Cangönül

42. si devrildi bugün
gece yarısıydı
havai fişekler
fişek fişekdi
uzun bir kavaktı
ormancı nöbette

Nasıl kor çekilir ateşten
(Neydi adı onun)
Egiş ile.
Maşa ile
yani
İşte öyle çekilir kan,

Sevda işareti mi?
Duyarga misali özümsüyorum
Hü deyişini
Türkülerin
Sevdalanıyorum

Esaret;
Bir zalim acıdır.
Değme sevdalar kıskanır,
Yokluğu gibi sevgilinin,
Kendi yatağında.
Bir yandan kavrulursun

YÜREK AĞRISI

Zalimdi grayder
Hayındı ekskavatör
Parça parça ettiler
Her hücresini yüreğimin

Silmeyin ulan gözyaşlarınızı,
Bu değil erkeklik.
Ne kadar niceldir
Ya da nitel;
Döktüğünüz menilerin yanında,
İki damla su.

Bir çifte sesiydi
Çatlayan karpuz bir yanda
Bir yanda Munzur’un suyu
Göğsüm yarıldı
Yüreğim saçıldı
Soğuk

Biliriz
Ekmek emektir
Saygımız vardır
sonsuz
Öpüp alnımıza koyarız
Yere düşse

Aklım kaldı yüreğinde
Nasıl gitti
Nere gider
Bu gece vakti
Bensiz

3 kişi içiyordu,
Buzbağ, yürek ve hayın.
yeniden şenlendi çay bardakları,
yeşil otlar üstünde.

Yürek;