Eden Bulur Bir Gün Şiiri - Muharrem Üzümlü

Eden bulur bir gün

Bir kişi benim çok candan sevdiğimdi.
Yok aslında öyle biri,o belki hayalimdi.
Sinsice yaklaşımı,şekerli tatlı dilleriyle,
Uyanıklığı,kurnazlığı ve tüm tilkiliğiyle,
Bağladı kendine,yaktı ve yaktırdı beni.
Hep üstüne kol kanat gerdim,şahin gibi,
Güven yaslan dedim sırtıma,bir dağ gibi,
Hep yoluna yolum,derdini derdim ettim.
Her sevincine sevincim,kederine kederim.
Sıkıntıda olduğunda,koşup saçımı süpürge,
Göğsümü ona hiç çekinmeden siper ettim.
Adına onlarca şiir yazdım,bilgimi bilgisi,
Görgümü görgüsü ve arşivimi arşivi ettim.
Benim kadar seven bir dost canlısı sandım.
Benim gibi güvenli,arkadaşın hası sandım.
Sandım bende güvenlice sırtına yaslanırım.
Yanılıp,yanmış,kanmışım,vurulmuşum ben.
Artık gayrı dayanamam,ben bu vurgunlara.
Yıkıldım,gayrı çekemem bu dertli çilelere.
O hainliğini,vefasızlığını,yılanlığını gizledi.
Sonra da,sakladığı gerçek yüzünü gösterip,
Zehirini akıttı,kederlerini hep bende dağıttı.
Yanıldım,vuruldum bir kere,ne gelir elden.
Ağzım kötü yandı sevgilerden sevmelerden.
Yıldım artık ben; namertlerden,hainlerden.
Yüreğin hiç sızlamaz mı senin,be vicdansız.
Canın da mı hiç acımaz, senin a be hayırsız.
Kalbin taşlandı mı artık senin, a be vefasız.
Bil Allah büyüktür,Mevlam Kerimdir elbet.
Eken biçer,eden bulur,yapan çeker,bir gün.

07.11.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi