Artık yalnızım
Kaldın kendine aşk
Gözlerinden düşüyorum
Usul usul
kızıllığından gectim şarabın
şimdi bin yıllık yosunun rengi gözlerim
her yenilgide tenim acıyı tattı
yüzmeyi yeni öğrenen balık gibi
şimdi kaskatı kesti
Dün akşam yine
Güneş
Yüzünü karanlığa döndü
Küserken,
Miras bıraktığı
Matemi kaldı.
Çok mu yoğruldu içinizde yalnızlık
Kapanın kendinize biraz
Merdiven eklerken yaşınıza
Çok mu fazla geldi kör sırrınız
Sıcaklığına erdiğinizde sefil hayatın
Senin çiçeğinde hayat bulan kelebeğim ben
Rüzgara inat tutunurum, dallarına sıkıca
bakma bakma oraya
Sevdiğini söylüyorsun oysa
Her seferinde silkeleyip düşürüyorsun
Bugün gökyüzü mavi değildi
bir kuşun kendine doğru yükselişine
Bulutlar sessiz kaldı,kanat çırpmadı.
Bugün yağmurlu bir hüzün var gözlerimde
akar sensizliğe.
korkunun pencesinde kalan enseler
ne yana kacsalarda yakalanırlar
delinmiş hayat,merdivenden yuvarlanmakta
maskesini cıkarsa ayna
korkar kacar gercekle karsı karsıya kalmaktan
Her an beynimin içindesin
Düşüncelerim allak bullak
Düşlerimin gerisinde kalıyorum
Zor uzağında olmak
Ben sana sevdalı
Gözlerin derin sular gibi
Akıp gidiyor uzaklara
Ellerimde bir bulut maviliği
Kanatlanıyor yalnızlığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!