Kanayan şimendiferde
Sallandı belleği
Kendine gelemedi sarsıldı bedeni
Sızlayan elleriyle toprağa sarıldı
Biraz da kendi elleriyle makaslamıştı hayatını
Sıktıkça sıkmış dişlerini,
Çarmıha gerilmiş çığlık.
Bağırır korkarak ayak sesleri,
Törpülenmiş köşesinde.
Aylar senelerce uzadı
Ellerinde
Salkım saçak acılarım
Üzüm bağında asılı kaldı
Yine uza sokaklarıma
Kendine kapanman neyi susturacak içinde?
Yenik yüreğinde travman
Keskinleşecek.
Bitecek mi içindeki kavga.?
Neyin iç yansımasıydı yaşadığın?
Zaman düşer yanına usulca
Güneş akar sıcacık
Ve biriken onca tuz
Damarlarında bir giz
Sonbahar erir
Çalsam geceden yıldızları
Doldursam koynuma kaçsam
Ve sen geldiğinde
Her akşam birini yaksam
Bir kemend atsam yarım Ay’a
Kalbim firari
Eli kulağında ayrılık sevdam
Bahar sallanırken salıncağımda sarı
Mor düşler parlar gecenin tenhasında
Bir liman arar gölgem
Acı kalbimde beşik kertmesi
Güneş dolanırken ayın çevresinde
Hafif göz kırpar yıldızlar Ay'a
Ay hiç oralı olmaz nazlı nazlı süzülürken geceye
Güneşler doldurur günün koynunu
Sımsıcak elleriyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!