Ebru İpek 2 Şiirleri - Şair Ebru İpek 2

Ödüm patlıyor gideceksin diye
Beni bu yaşta
Yaşamın orta yerinde
Çırılçıplak bırakacaksın diye.

İnsanların arkasından atıp tutmayın.
Cesaret edebiliyorsanız eğer,
Yüzü,yüzünüzdeyken tuttuğunuzu atın.

Ölüm hepimize bulaşmış
Yaşamak kavgasında
Sevda,yüreğimize.
Gırtlağımıza kadar batmışız sevgiye
Gırtlağımıza kadar,sevişmeye.

Gözlerimden akıyorsun Gözlerimden Sözlerin demleniyor Gözbebeklerimde. EbrU İpeK

Kapat kapılarını
Çek sürgülerini sevdanın.
Yaşanmamış ne varsa
Hapset yüreğine.
Ben ki kapında dilenciyim
Bir lokma aşk dilenen

Beş mevsim geçti gidişinin üzerinden
...Ve ben hala direniyorum ölüme.
Tutunuyorum yeni güne,güneşe
Hala başkaldırıyorum sensizliğe
Sessiz,pussuz,küfürsüz...
Öylece bıraktığın yerde

Geçmiş zaman yalnızlıklarım Senin olsun Sevgili. Ben her istasyonda yeni yalnızlıklar edineceğim çünkü. Bunca yalnızlığı taşımak zor Bilmezsin. EbrU İpeK

Gel,
Parmak uçlarınla hazırla beni
Yeni güne.
Öpüşlerin mührü olsun
Bu şahitsiz sevdanın.

Ben sana uzanabilmek için yaktım bütün gemilerimi. Bütün dilsiz kelimelerimi attım,sana seslenebilmek için. Şimdi en güzel aryasını okuyor sensiz bir yanım. Şimdi en güzel senfonisi çınlı- yor,sessiz sokaklarımda. Notalar biriktirdim sen yokken. Majörler,minörler… Sakladım sessiz hıçkırıklarımı cam bir fanusa. Gelişin bir bayram şenliği olsun istedim. Öyle koydum her gece başımı yastığa. Hiç gerçekleşmeyeceğini bildiğim ama bir ümit bellediğim dualarım oldu sana dair. Ben seni yaşayabilmek için aldım her gece antibiyotiklerimi Siyanür gecelerde,baş ağrılarımla,sana özlemimi bil istemedim. Ne kadar yalnız olursam,gelişin o kadar ödül olacaktı bana, biliyordum. Bu yüzden ne kadar kalabalık olursa yalnızlığım,o kadar mutlu olacaktım dönüşünde. Bir yumruk gibi boğazımı sıkan bu görünmez ellerin,senin gidişinin katsayısıydı matematiğimde. Ama ben seni edebiyat gibi sevdim. Ben seni şiir gibi,gazel gibi sevdim. Ben seni anlatabilmek için uyandım her sancılı güne. Bir veba gibiydi yokluğun. Kimseye bulaştırmadım. Ben seni hasta- lığımla sevdim.Başucumdaki kitabımla,hep vahşi bir kedi gibi yaklaşan parafin gecelerimle sevdim. İmkansız kelimelerimle,asla tamamlayamadığım resimlerimle sevdim. Sokağımla,şehrimle, bakkalımla,rakı bardağımla sevdim. Ben sana uzanabilmek için yaktım bütün gemilerimi. Şimdi külleri bilinmezlikte. Gel de bul enkazlarımı. En kuytu yerlerimden çıkar,al beni. Gel de bitsin bu müebbet yalnızlık. Şenliklerle,şiirlerle,hiç söylenmemiş şarkılarla,marşlarla gel. Çıkar arşa,as göndere sevdanı,sevdamı… Hadi gülüm,söylet bana o bitmeyen sözcüklerin dansını… EbrU İpeK

Gidiyorum
Ardımda koca bir şehri bırakarak.
Şehir umrumda değil ya;
Seni yutar da
İçinde kaybolursun diye
Korkuyorum