Duyuyorsan Seslen Şiiri - Ahmet Tığlı

Şu bekleyişlerimi bitir ne olur
Kızılca kıyamet kopuyor yüreğimde
Bir ben sevmiş gibi haykırıyorum
Duyuyorsan seslen gönlüme
Burada fırtınalar şiddetli eser
Özlem yüklü gemiler taşınır sahillere
İz sürer gönlüm kumsallarda
Bastığın çakıl taşları avutur beni
Baktığın denizde fiskoslaşır dalgalar
Dedikodun almış yürümüş buralarda
Hâki ayrılıkları hiç sevmem
İklimler değişir yüreklerde
Bir zaman tünelinden geriye düşer sevgiler
Kalır duraklarda...
Seninle biz kaç kez kavgalıydık
Uzak düştüğümüz sahillerde
Suskunluğun bir fırtınanın başlangıcı oldu hep
Yüreklerimizle durdurduğumuz
Ben hep senin yalnızlığını gördüm
Karanlık sokaklarda
Güneşi aradığın yakamozlarda buldun
Kıpır kıpır parlayan mutluluğu
Gecenin koynunda kayboluşların
Tüketti beni,
Seni benden koparan saatlere isyanım var
Karanlık gölgeler gibi hicran
Hayalet aşklar ilerliyor içimde
Yıldızsız bir gökyüzü derinliğinde
Seni fırtınalardan ne kadar uzak tutsam
O kadar dinlendirebiliyorum yüreğimde...

Ahmet TIĞLI 7.8.2008 (Sevgi Merdivenleri)