Duygulu Heyecanlı Kıpır Kıpır

Belki de yeni bir başlangıç yapmalıyım...
Yürüdüğüm yolları tersinden yürüsem,
Ayak izlerimi silsem birer birer;
Arkamda bıraksam, dönüp bakmasam,
Hatırlamasam gördüğüm hiçbir rüyayı.
Seni, beni, bizi unutsam;
Yeniden mutlu olur muyum, dersin?

Bu sabah farklı bir sabah, pek bir heyecanlıyım.
İçimde filizlenen umut, damarlarımda kan gibi dolaşıyor,
Her şeye yeniden başlamanın o deli sevinci
Ağır ağır dolmuş hücrelerime.
Bambaşka bir duygu yaşıyorum,
Sanki dünyayı ilk defa görüyormuş gibi.

Ellerim titriyor, terliyor;
Göz bebeklerim büyüyor, her şey olduğundan parlak.
Kalbim göğüs kafesime sığmıyor;
Bedenim dar geliyor bana.
Gamzelerimde aptal bir gülümseme donup kalmış,
İçimde bilinmez bir çocuk telaşı,
Ve ben, ben kendimi tanıyamıyorum artık.
Oysa her gün "yeniden başlayacağım" diye uyanan,
Ve her akşam eski "ben"le yatağa giren,
Aynı ben değilmişim gibi hissediyorum.

Elimde bir makas, cesurca kesiyorum saçlarımı;
Bir santimine bile kıyamazken, şimdi kısacık bırakıyorum.
Kendimi o yüklerden, o anılardan arındırıyorum,
Dudaklarıma mutluluğun çiçeklerini çiziyorum.
Gözlerime ekiyorum yeşermez sandığım umut fidelerini,
Sözcüklerimde, her hecemde yeni bir ben var artık.

Yeniden doğuyorum adeta;
Kendimle tanışıyorum yeniden.
Şaşırıyor köşedeki simitçi bile,
Bu yeni halimi tanıyamıyor kimse,
Bir yabancı gibi bakıyor bana.
Ben ise dilimle dudaklarımı yeniden keşfediyorum,
Kendime dokunuyorum sanki ilk defa.
Bilinmez bir yola çıkmış gibiyim,
Her adımda heyecan, her adımda coşku...

Devam et, diyorum kendime,
Duygulu, heyecanlı, kıpır kıpır adımlarla.
Korkusuzca, belki de çocukça;
Her acıdan, her yara izinden özgürleşerek.
Kim bilir, belki de en çok şimdi,
Yeniden mutlu olmayı başaracağım.
Kimbilir.
13.11.2024 13:30