Duygularla Dans Şiiri - Serap Demirtürk

-Düşmeler-
Birden sis çekildi,
Görüntün var oldu…
Utandı yer, basma!
Ağladı gök, bakma!
Karardı duvar, dokunma!
Kirlendi bütün evren
Varlığından,
Kelâmından.

Utan ki sevinsin nefsin,
Utan ki arınsın ruhun,
Sus ki unutulsun varlığın.

Git doruktaki buluta,
Kıvrım kıvrım kıvrıl;
Sürün istersen…
Doğumundaki sen olabilirsen
Git Rabbime
Arınabilirsen
Ya da
Kal burada
Ve ölümsüz ol,
Kirlet elinin değdiğini
Beddualarla kal…

-Uçuşan an(I) lar-
Hangi güzel rakseder ki senin gibi bilemem…
Kimde vardır bu kaş, edâ
Kim salınır böyle işveli
Ve kim naz eder sen gibi sevdiğine bilmem ki…
Hangi gönül ben gibi verir sana ruhunu
Kimde vardır böyle vefa,
Kim sarılır sana ben gibi arzulu
Ve kim her şeyden üstün kılar varlığını bilemem ki…
Söyle bana
Sarılıp da bütün cesaretinle
Kim, söyle kim
Bu kadar sevip de
Bunca sevilip de
Kim affeder ben gibi
Sessizce
Haber vermeden
Toprağı can bilip de
Bırakıp gideni!

-Sevmelere asılı kaldı dil-
Şu saçı başı darmadağınık ninede,
Elini tuttuğu yetimin gözlerinde,
Sevmenin bin çeşidini buldum da

Uzattığını göremedim sevgiyi yüreklice
Lokmasını avcunda saklayan delikanlıda…

Bir sevda,
Bir merhamet
Bir acı…
Çok mu pahalı
Ki ne yüreğe uzanır el
Ne cebe…

Sadece
“Senin için” sözü
Özünü güldürür de
Verir saymadan
Varını yoğunu.

-İadeli taahhütlü-
Ta saç diplerinden
Ruhunun derinliklerine dek
İnce ince nakşolan
O derin ayak izleri
O iç yakan vefasızlıklar
Kabuk mu bağladı!
Unutturdu mu hayat?
Çok mu baktın aynaya da
Yüreğindeki kin,
Yansıdı ruhuna?
Duy o zaman,
Duy da inan
Ve sadece kendine kan…
Ben kalkarım yerden,
Saçımdaki ayak izini silip
Yüreğimdeki adını silmeden.
Nasıl ezmişlerse yüreğini,
Öyle ezdin kimliğimi…
Nasıl unuttularsa seni,
Öyle unuttun benliğimi…
Nasıl kırdılarsa kalbini,
Öyle kırdın kalbimi.
Aldın mı intikamını
Ondan, bundan, şundan?
Rahatladın mı?

-Sustu dans-

Durdu notaların ahengi
Şaşkın yürekler dilsiz
Yollar küskün
Ve aşk
Veda ederken
Saçtı tohumlarını yerlere...

12 Ekim 2010
Serap DEMİRTÜRK