En mütevazi insanda bile gizli bir kendini beğenmişlik mevcuttur. İnsan kendini beğenmese çatlar ölür derler. Belkide eleştirilmeye katlanamama sebebimiz budur. Ne kadar fazla olursa olsun övgülerden rahatsız olmayan insan biraz eleştirildi mi sabrı tükenir ve dayanamaz hale gelir.
Kendini beğenmişliğin başka bir kötü yönü çok bilmişliğe ve kibre sebep olmasıdır. En çok seven, en fazla üzülen, en iyi düşünen ve bunlar gibi daha bir çok şeyi en iyi yapan en fazla hisseden bizmişiz gibi gelir. Bunu açıkça dile getirmesek de düşüncemiz bu yöndedir.
Kendini beğenmişlik aynı zamanda benliği besleyen muazzam bir güçtür. Benlik güdüsü ne kadar güçlü ise zamanla insan o oranda bencil olurda farkına bile varmaz. Bencillik ise menfaatçiliğe yol açan kötü bir özelliktir.
Bunları neden anlatıyorum diyorsunuz belkide…
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
