Duvarlarım Şiiri - Tuğba Gürelli

Sensizliği yazıyorum ince ince dilimin küfürlerine
Beyoğlu'nun arka sokağında -hani o küf kokanında-
Gençliğimi bırakıp,kalan yanlarımla gidip geliyorum ya kendime
Ah ne de çok seviyorum bunu ben...

Peki;
Neden hep içimde bir kilise mumu yanıyo!

Koca bir bıçak sallıyorum en ipince yerlerime
Kendi yaralarıma oturup kahkaha inceliğinde seviniyorum
Hayatın ayıp yanları mı bir ucundan tuttuğum hep
Yoksa bir dudak boyu yalnızlığı mı boyayan tepeden tırnağa...

Peki;
Neden hep gündüzler buzlanıyo içimde!

İçimden küller sızıyor kimse farketmeden
Tanrının yüzünü yıkıyorum ten ağlamalarımla
Gitgide kısalmanın keskin çığlığıyla bağırıyorum
Ve gidip gelip içimin ''Edip Cansever'ine'' çarpıyorum...

Peki;
Neden hala ''Mendilimde Kan Sesleri''.