Duvarlar Şiiri - Mahsun Özkan

Duvarlar,
içimi ürpertiyor, kalabalığın gölgesi düşünce.
Uzak düşüyorum hayata,
dokunsam soluk renklerine
ellerimle.
Çocuklar resim çizmeli,
rengarenk çiçekler, kuşlar.
Şiir yazılmalı hatta.
Yalın ayakla gezen çocuklar,
ayak izleri çizilmeli mesela.
Duvarlar onların olmalı,
Korkuyorum bazen,
insan görünümlü insanların,
gölgesi düşünce duvarlara.
Kapatıyorum gözlerimi
ellerimle.
Gencecik bir ihtiyar düşünüyorum,
duvarların yağmur değmeyen yüzünde.
Kendime geliyorum.
Duvarlar onların olmalı,
Karanlık çökünce...