bir şarkıda yıkılmadan ağlamayı
en iyi evimizin duvarları bilir
upuzun bekleyişleri sokak fenerleri...
yüzüm en çok acıları
ömrüme bu hüzün bariyerleri
hangi sevinci öldürünce dizildi
ince söğüt dalıyla dokuduğum
örtüsü suyumun
ne zaman başladı kanamaya
içimin derinliklerine yaprak döken zamana
dur dedim
dur!
hep mi dalgın aynı yöne bakar köşebaşları
dokunmaz mı hiç
çimenli yamaçlara evlerin etekleri
sevgilinin gözleri böyle uzak
geceler kara diken
hep mi yırtar türkümüzü
bağrıma çöreklenmiş bu keder böyle taze
düşmez mi ömrüm hiç
kırılmış ekmek buğusu gibi yaşamın ortasına
ve yaşam hep tüylü bir şeftali gibi başlarda
çocukların avuçlarında
büyüdükçe çocuklar hep mi çürür elleri
zamanla ulu çınarlar da devrilir dedi
içimden bir ses
dikenlenir toprak
su kesilir
tırnaklarını eşeleyerek aradığın o mavi
yok olur denizler gibi
hep darağacı kalırda baharın diğer adı
urganlar kan rengi
bir şarkıda yıkılmadan ağlamayı
en iyi evimizin duvarları bilir
upuzun bekleyişleri en çok sokak fenerleri...
yüzüm en iyi hüzünleri...
ama bakarsın başka üçü gösterir duvar saatleri ”
dedi de umut, ben doğruldum geceye duvar gibi...
Berlin 23.Aralık.2008
Deniz ErcivanKayıt Tarihi : 3.1.2009 11:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine duygularına sağlık Deniz hanım. Gönül kalemin susmasın.
Değerli yorumunuz için çok teşekkürler
en iyi evimizin duvarları bilir
TÜM YORUMLAR (3)