Duvar Şiiri - Yahya Oğuz

Acıların sadece ertelenebildiği yaştayım
Tepemden en derinime
Öksüz yaşam seyrelmektedir
Fobidir şuuru düşünce ötekinin
Kıyımıza vurdu mu gerçektir

Bilincimin vakumlu vaktidir
Menfezlerimi tıkadı engin şiltesi
Geçemiyorum dar kapılardan
Beynim yontulur cüret etsem
Vakitle esrik çilingir alnıma üsteleme
Kapı ardında cezbedar kümülüs değil
Gözü bağlı yitmenin esrarı pusmuş
Kıyıcı bir duvar var uçurumlardan örülü
Sanal bir aşkla yazılmış manifestonun
Hakikati tersyüz eden başarısıyla
Kapı yönünde yivlenmiş
Gözlerine süslü perdeler yamanmış
Kabuk bağlamamış kundaklıklardan başka
Kanaatkâr ihtiyarlar görüyorum ağlamaklı
Ve de bahtiyar
Duyargalarının kopmasına sebep
İlmekleri boyunlarına İftiharla takıyorlar
Tılsımlı kilitleri ikna ediyormuş
Efsaneler büyüyor damaklarında ama
Sayıklayamıyorlar yenikara kitaplardan
Üç yudum nefes doyuruyor belleklerini
Yine de bitirebiliyorlar yollarını

Şakaklarımdan hasedimin şahdamarı köpürdü
Eski okumayla dürüstlüğüm cürüm zannedilir
Lanetlerini gökten yansıtarak
Üstüme salacak okşadığım kavmim
Yetiş ey körlük şiirlerden, kitaplardan önce
Şevkle teptiğim yollardan çok önce
Gelmedin acı kapıma tünedi
Kalebendin ümidine tan çöktü
Horozlar üç kez öttü
Yüreğimi tırmalıyor kuşların gerçek şarkıları
Saul’e seslenen ses sen gel
Ağrıyan uzvuma melek tüyü lazım nerede
Fosforunu elemem lazım fosillerin

Berhava uğraşlarım boşluğa kötürüm düşüp
Duvar rastgele duruyorsa
Çark işlemiyorsa geriye
Bilmiyorlar, bilmiyorlar, bilmiyoruz…
Unutulmuş bir tanrı öfkesiyle
Haddinden fazla büyümeliyim

Ağustos 2009