Duvar Şiiri - Cevat Çeştepe

yasak olan sen değilsin, seni sevmek ve seninle sevişmek de değil
bir sabah rüzgarı olup sere serpe esmek, açık denizlerden saçlarına
mekansız bir dansın heyecanı gibi, saçlarının karışması sakallarıma
bize aşina dalgalarla, kimsesiz bir güvertede çizerek yalnızlıkları
yapıştırmak değil karanlıklara, adı bilinmeyen yıldızları.

yasak, ağaçtaki ham meyveyi, koparmaya çalışmak belki dalından
kulağa gelmeyen martı sesi, vapur çığlığına benzer çok uzaklardan
içtima saatleri bunun için işte, böyle ağır yalnızlıklardır
kör-kütük sensizlik gibidir ve sırılsıklamdır.

(bu avluyu yalnız adımlamak, alabora eder bütün ahenkleri, bilesin)

*

iliklerimi titreten başka şey benim, aklıma bile gelmiyor ki soğuk
nem taarruz gibi yoklarken duvarları, sıvalarım içimden dökülüyor
açılan her kilit sesinde, beynimde binlerce anahtar intihar ediyor
böyle üşümese ellerim, değil yağmurdan inan bilmem senden bile
ismini saklarım nefesime, bir şey alamaz ağzımdan kimse.

duvar, mahkumiyetin el yazması, ışığın kör olmasıdır prangalardan
bin kat derine saklamaktır bir anlamı, anlaşılmasın diye yazılanlardan
işte böyle döner ak kağıt, rengi artık gece siyahıdır
bu duvarda örülü her taş, sana armağanımdır.

(bir çentik daha atıyorum duvara, üstüne gözlerini çizeyim, ister misin)

*

açık denizlerin dalgasında köpük olalım, haydi ses ver tut yüreğimden
milat gününde erittiğimiz duvarların, tadı emanet kalsın tel örgülere
ve artık bizden yana olsun bir şeyler de, inadına ayrılık ve hasretlere
şimdi koşalım, mitralyözler yetişmeden arkamızdan bir liman bulalım
gece güne adım atmadan, düş olup içine saklanalım.

firar, sevgiliye yazılan ilk mektup, bir damla terdir ergenlik çağından
ay batınca bir gece ansızın, bıçağın silip pasını çıkması gibi kınından
şiirlerin son dizesine yazılmayan, kapının açık kalmasıdır
firar, yasak duvarlardan dökülen gözyaşlarıdır.

(şiirlere görülmüştür damgası vurulmasın, yanımızda götürelim, ne dersin)