tek umudum sonsuzlukta
bir türküdeki ağıtın
sonsuzluğa boşalmasında
tınlamasında içindeki hüznün
doğduğu yerden
milyonlarca ışık yılı uzakta
korkuyorum
tavana değerse diye, kaldırmaya ellerimi
ya biterse dünya
ya düşerlerse teker teker yıldızlar
kara izlerini bırakarak artlarında
ya yankılarıyla taklit ederlerse kendilerini
göğe doğru avaz avaz haykırışlarım
bazen öyle duyuyorum ki
aydınlatmıyoruz
karartıyoruz biz boşluğa yerleşmiş geceyi
çekerek önümüzden ipek perdeleri
karanlık odalar
büyüyen gözlerimizdeki
sonsuz geceler de olabilir
ilk yanan mum
bize gölgeli duvarları gösterebilir
11.04.2009
Ahmet Baris AyKayıt Tarihi : 11.4.2009 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!