9 Haziran 1963 Razgrad/BULGARİSTAN
Ayrılığın pençesinde, esir oldu gönlüm,
Acılarımla kavrulsam bile, bilen yok halim.
Hiç kimse dinlemedi, en azından pes ettim,
Ömürden bir gün daha bitti ve şimdi gece.
*
Koca bir denizi yutmuş gibi, dipsiz,
Hep bana gülümserken, çiçekler yalnız,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta