Düşmanlardan Usandım Şiiri - Nevin Kılıç

İnsanların içinde olmalı güzel huyu
Sevda denizi büyük derin dipsiz bir kuyu.
Asıl azmaz bilesin asil olanın soyu
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım.
Herkesi kendim bilip sözünden adam sandım …

Zorlamayla kimseyi geliştiremezsin.
Çöpten bahçe bir çiçek yetiştiremezsin.
Aslında yoksa asla değiştiremezsin.
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım …

Vicdansız ruhsuz anlamaz bozuktur maya.
Yüreğinde merhameti yok sanki kaya.
Kereste niyetine al duvara daya.
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım …

Aynaya bakmaz, görmez içinin karasını.
Edep haya kalmamış, saymaz anasını.
Kişilik yok, bozmuş aklıyla arasını
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım.
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım …

Atar tutar bir tek kendini insan sanır.
Konuşma adabını bilmez, sanki bağırır.
Söyledikleri anlaşılmaz garip davranır.
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım.
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım …

Bencilliği diz boyu beğeniyor kendini.
Hep hazıra konuyor koymaz taşa elini.
Islah edemiyor arsız zehirli dilini
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım.
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım …

İnsanların içinde havayı basıp gezer.
Kibrinde boğuluyor, alttan alttan da süzer.
O kadar bilgili ki diri diri post yüzer
Yüzü dost kalbi hain düşmanlardan usandım.
Herkesi kendim gibi özü sözü bir sandım … NEVİN KILIÇ