Düşman Şiiri - Eftelya Rozavesta

Şuan nefesini hissetmek isterken nefesim beni zehirliyor gibi, işte sen bu kadar imkansızsın bana. Ve ben bu kadar uzağında zincirliyim senin...

Gelmek isterken, koşmak isterken her defasında kanayan dizlerimi akıtıyorum kana kana dizelerime...
İntihar ettiriyor bir boşluktan düşercesine bu prangalı kalbim sana zincirli olsa bile...

Ölümü hissediyorum. Olmuyor,ölmüyor sana dair olanlar yinede ne dönebiliyorum ne de ölebiliyorum...

Daha fazla acı çekmek istemiyorum ruhumun mahkum olmasını istemiyorum sensizliğe....
Bu yüzden haykırmak istemiyorum içimde ki acıyla seni üzmeyi istemiyorum yinede. Ben yalnızken yalnız olmayı istiyorum, seninleyken yalnız olmayı değil...

Herkes bu sevdaya düşman, ben ise kendime düşmanım...
Kimse bizi anlamaz bilmez istemez...
Zaman herkesi öldürür hani...
Seninleyken sensiz olmaksa beni! ...