Düş gibi 2 Şiiri - Erkan Saltan

Geri döndü Justina.

Üzerinde beyaz tül kıyafeti inceden,
Gizemli edasıyla bakmadan arkasına,
Bir gece dönmez gibi süzüldü pencereden,
Gündüz siyah etekle geri döndü Justina.

Gündüze devrolmuştu gece zifir karası,
Harikulade oldu mekanın manzarası,
Adını bilmediği hayal gerçek arası,
Yaşanan bitti derken geri döndü Justina.

Gidişini seyredip ardından gidemeden,
Öylece kalakalmış çaresiz istemeden,
Gecesi çözülmeden o da neydi demeden,
Belki de anlatmaya geri döndü Justina.

Alfred taş kesmiş gibi donmuştu, duruyordu,
Kalbin susmayan sesi heykeli vuruyordu,
Duygular akılları göğe savuruyordu,
Yoksa bunun için mi geri döndü Justina.

Yok oldu üstlerine binen cümle görevler,
Hedefti nirvanaya ulaşmış aşık devler,
Ne gizemli şatolar ya da bahçeli evler,
Mekan önemli miydi... geri döndü Justina.

Yürekleri titreten sevdanın vuslatında,
Göz göze gelmişlerdi saran güneş altında,
Ayaklar yerde değil göğün bir kaç katında,
Birlikte uçmak için geri döndü Justina.

Gözlerin şahitliği nerdeyse yetmiyordu,
Ben burdayım demesi ikna da etmiyordu,
Bir serap ya da hülya ne dese bilmiyordu,
Hayaller ötesinden geri döndü Justina.

Ürperdi birden Alfred ellerini tutunca,
Gerçek değilse eğer olamazdı ki bunca,
El verdi masumiyet, korkuyu unutunca,
Yürekten sarılmaya geri döndü Justina.

“Sen”li, “ben”li, yerini alıvermişti “biz”li,
Sırdaş oldu kainat aralarında gizli,
Görmedi ne şehirli ne dağlı ne denizli,
Başladığı adrese geri döndü Justina.

15.10.2016