Düş Şiiri - Elif Karış

Bir düş kuruyorum şimdi,
yalnızlık çantasına yakışmadan
Umutla sevgiyi buruşturup içine atıyorum
Hiç kimseden gizlemeden
Senin gözlerine bakarken
değil atmıyorum
dudaklarından akarken soğutuyorum sevişlerimi,
yaşamının kolayından beni sormandan
çanta doldu
sokaklarım sığmadan saymıyorum
ne varsa tekrar baştan, kuruyorum kağıttan sokaklarımı
bir şehir oluyor parlak
bir şehir herşeyden var
bir senden
bir umuttan göremiyorum
her yan karanlık
düşleri aydınlıkta eritiyorum
duymadan sevmeden
oysa bulutlar yağmurdan gelirmiş.