Dürzü Şiiri - Erdala Yayla

DÜRZÜ

Şimdi tanımıyor, ya böyle işte,
Tutunacak ipi yoktu dürzünün.
İyi sanıp, yanılmışım bak başta,
Çapsız idi, çapı yoktu dürzünün.

Heybesinde kırık saplı bir kupa,
Başında foteri, Altında sıpa,
Irgatlıkta çapa yapardı çapa,
Çapasında sapı yoktu dürzünün.

Ücra köyde bir medrese softası,
Dengesi yok, kırık bir kaç tahtası.
Şimdi haram dolu tahta sofrası,
Ambarında çöpü yoktu dürzünün.

Köpek kapsa, inan köpek kudurur,
Pek suratsız, polis görse durdurur.
Şimdi ise sırma köşkte oturur,
Damlarında kapı yoktu dürzünün.

Gördüm devran dönmüş şimdi pek parlak,
Yemiş, içimiş olmuş pek bi toparlak.
Nur inmiş yüzüne, ak olmuş be ak.
Bakılacak tipi yoktu dürzünün.
01/01/2020 Erdal