Neyzenler yorgun düşmüş susmuş mecliste sazlar
Yıldırımlar ümitli yakamozlarsa sefîl
Soluvermiş cânânlar ayağa kalkmış hazlar
Ferhat zafer kazanmış gözler görmekten gâfil
İnsân kendini yıkmış deli bir boran gibi
Tereddütler yaşamış acemî hâkân gibi
*****A*****
Ün kazanmak hevesiyle
İliklerine kadar çalıştı
Mesaisine mesai kattı
Tam ünlü(!) olmuşken
Gönderildi gökyüzü,Kaf dağının ardına
Ümitler şişe dizildi,atıldı bir mangala
Canlar medet umdular sultan aylardan
Şikayetlerini anlattılar Şubat'a:
-Bir zamanlar ışığımız vardı bizim de
Ey benim dinmeyen gözyaşlarım!
Bir kanunun telinde beste olaydın
Yarimin gönlüne haber salaydın...
Israr etme yüreğim
Işıksızdır bu hece
Işıl ışıl gözleri
Isıtamaz bu gece
Isırgan yakmış dalı
Gecede ses:Rezzan kıvâmında...
Ay yarıverip duvar ormanlarını
İçeri süzülüyor tatlı esintinle
Perdeler grileşmiyor ışık titreşimleriyle
Düşmanlıklar silinmeli,dostluklar kurulmalı
Güzel bir gelecek için,bu ilk hedef olmalı
(Samsun-1992)
Cennet içinde cennetler var iyilikte yarışanlara
Salih amel işleyip nur deryasına karışanlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!