Oturan durgun bir karanfil
Saksıları pusuya yatarak izliyor
Mora çalan renge doğru
Notaları döküyor rüzgar
Ölüm neden soğuk? diyor toprak
Karanfil topraktan gayrı
Hiçlik dolaşıyor sokakları
Yine ve yeniden
Can veren toprak cesetlerle besleniyor
Karanfil topraktan gayrı
Yine ve yeniden
Yürüdükçe uzuyor sokaklar
Nefesimi koklayan duvarlar
Sağımı solumu saran
Sıçrayan çamurlar ve hayat
Ve hiçlik
Ağzımda durgun bir karanfil
Ölüm ve ayrılığa dair
Ocak 2003
Ahmet ÖztürkKayıt Tarihi : 15.1.2003 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)