adı zaman 
seslendiler ardından
...
durmadı
yürüdü 
bakmadı bile geriye
duramazdı
durduğu an...
karanlıklar şahıydı kızgın lavlarla gelen
bu muydu var oluş
bu muydu gerçek olan
ne ki esas olan 
düşündü...
her şey vardı arasında
sıcağın serinin
hiç bir şey 
olamaz
hiç bir şey olamazdı yalan
kanatlardan bir deli rüzgar süzüldü 
damladı yapraklardan sel olup
uzadı köklerde tel tel
kayaraktan su içinde sudan
oyaraktan falezler gibi
düşüncesine girdi insanın
an be an
bir daha 
çıkamazdı 
/zaman/
duramazdı
durduğu an...
2003 aralık -İstanbul [ /kalin ]
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 16.12.2021 13:46:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!