Aç gözünü kardeşim, tarihine iyi bak,
Gökten kurşun yağıyordu sağanak sağanak,
Zâlime set olmuştuk, mazlumlara sığınak;
Yendik biz Türkleri deyip dolaşamadılar,
Bin yıllık arzularına kavuşamadılar.
Şiir ile beslerim,
Şiir ile süslerim gönülleri.
Yorulmak bilmem,
Yılmak bilmem,
Şiirlerle, şiirlere yürürüm.
Şiir ile tararım etrafı,
İster bey ol, istersen paşa,
Hiç çare yok, olacak olur.
İster az, istersen çok yaşa,
Hiç çare yok, olacak olur.
Çiçek olup kalplerde açsan,
İtmişiz elimizin tersiyle,
Dünyanın kirini, pasını.
Tutmuşuz gökkubbe altında,
İnançların en hasını.
Yürüyoruz dillerde, gönüllerde,
Herkes bilir ki insan olmak,insan kalmak,yüzlerde yeşeren soylu türkülerle yürümek için,mutlaka okumak gerekir.Okumayan insan koftur,boştur.Sesleri seslerle,düşleri düşlerle tartmayı bilmediği için kendisiyle,çevresiyle,tabiatla küstür.
Okuyan insan; gönül bahçesini sürekli çiçekli kılan,yürek bohçasını güzelliklerle dolduran ve sözü kendi kınında paslanmaktan kurtarandır.
Okuyan insan,düşünen insandır.Düşünen yani aydınlığa kavuşandır.Kavuşmak için durmadan kulaç atandır. Kalbini daha hassas, kanını daha sıcak, zekasını daha işlek, ruhunu daha huzurlu kılandır.
İman ile okunur,
Çanakkale şiiri.
Milli ruhla dokunur,
Çanakkale şiir.
Mısrası temiz, saftır,
'İnsanlar arasında zuhur edecek sorunlar doğru ve gerekli hukuki çözümlere tez ve etkin bir şekilde ulaşamadığı zaman ferdi ve toplum düzenini tehdit ve rahatsız eden çeşitli sıkıntı ve tedirginlikler ortaya çıkmaktadır' (s. 2) .
'İnsanlar, hayatlarını sürdürmek, herhangi hayatı bir sıkıntı ve tehlikeye düşmemek için tedbir almak zorundadırlar' (s. 4) .
'İnsanların, kazanırken başkalarına zarar vermesi hak ve adalet ölçülerine uymaz' (s. 5) .
Kimler ne dersi desin,
Hakkın emridir vefa.
Vefalı olanların,
Sevap yüküdür cefa.
Her sabah doğarken ufuktan güneş,
Gönül coşar,dil konuşur umutla.
Bereket çoğalınca dualarla,
Gönül coşar, göl konuşur umutla.
merhaba hocam nasılsın nerelerdesin ???????????