Durdu Şahin Şiirleri - Şair Durdu Şahin

Biraz kurnaz, biraz kopuk,
Adam olmaz asla dandik…
Kalmamış tabanda topuk,
Adam olmaz asla dandik…

Ne aklı var ne de fikri,

Saygı ile ulaşalım hedefe,
Herkes gıpta ile baksın bizlere.
Gönüllerde umut, sevinç biriksin,
Bitimsiz güzellik doğsun yüzlere…

Daim coşar, yorulmaz,
Bitmez çırak hevesi.
Neyin nesi onca söz,
Şiir, yüreğin sesi.

Yokuşlarda yorulmuyor,
Tepelerden sevinçle iniyor sular.
Bağlanmıyor yollar önünde âşıkların,
Kalemler, aydınlık kelimeler yazıyor.

Açıldı bahtı güllerin,

'Bîr fikrin basmakalıp hale gelmesi onun ölümü demektir' (s. 9) .

'Batının ideal bir medeniyet olduğu yalanını bir tarafa atarsak; tenkidin gelişme sebebi olduğu doğrudur. Plano'ın deyimiyle 'ilim şüpheyle başlar'. Atalar 'Barikat-i hakikat müsedamari efkardan doğar' demişlerdir' (s. 21) .

“Bir millet ruhunu kaybettiği zaman milli istiklalini ve vatanını da kaybeder' (s. 33) .

Şiir;
Kaş mıdır?
Göz müdür?
Kül müdür,
Köz müdür?

Yalancıya, sahtekâra,
Taviz yoktur denilsin.
Vurguncuya, hilekâra,
Taviz yoktur denilsin.

Mazlumları üzenlere,

Hastası olanlara bulunmalı bir usta,
Ustası olmayanlar oluyor daim hasta.

Akıl danış bilene,
Mecliste güzel konuş,
Hak sözü tutmayanın,
Önünde bitmez yokuş.

Karanlık bir gecedir,
Karışık bilmecidir,
Fakirlere bin yıllık yol;
Zenginlere bir hecedir.