Dünyaya Dalmış Gibiyim Şiiri - Sami Gökay

Dünyaya Dalmış Gibiyim
Dünyaya dalmış bir gafil gibiyim,
Baharda solan güller gibiyim.
Her sabah yeniden doğsa da güneş,
Ben feri sönmüş, batan güneş gibiyim.

Yağmur dolu bulutlar gibiyim,
Gözlerim de dolu dolu yaşlar.
Akıp gitmek için bahane arar,
Çağlayan taşıp seller gibiyim.

Hayallerim yoruldu, düşlerim de,
Mazide kaldı bak, gülüşlerim de.
Uyanınca sabah, gecelerde bile,
Sürekli uykuya dalar gibiyim.

Sözü kendime söylerim: “Etmeyin tasa,
Gün gelir de vurursun başını taşa.”
Hayatta ne yaşarsan yaşa,
Sanki vurmuş, gül gibiyim.

Gelen gelmiş, yaşamış işte,
Kim ne anlamış, söylesin işte.
Her bakışta, her bir gülüşte,
Durmadan ağlamış gibiyim.

Emek verip büyütürsün gülü,
Bir gün gelir, açmaz olur gülü.
Sanırsın hayatta canlı bir kulu,
Sanki doğmadan ölmüş gibiyim.

Yol bulur akar su gibi benden,
Bir gün gelir, uçar gider candan.
Bir gün daha eksildi, kalan günden,
Hazan vurmuş güller gibiyim.