Dünyanın yükü Şiiri - Hatice Ak

dünyanın yükünü kaldırmaya çalışmaktan
sırtı kamburlaştıkça boyu kısalan annem
ne çok özletirdin kendini
beş kardeşin en küçüğüydüm ben

arada büyüyüp gitmiştim işte
ama hep seni özleyerek
rahat bir yere oturup
emzirmeye bile vaktin olmamıştır eminim

bir kere yıkadınmı beni
saçlarımı taramaya vaktin oldu mu
bekçi köpeklerinin yalını pişirmek bile
benden önce gelirdi ihtimal ki

yükün çok ağırdı biliyorum
sitem ettiğimi sanma
seni seninleyken bile
çok özlüyordum

babam öldükten sonra
tam olarak benim olmuştun artık
akşamları işten dönünce
kapıyı senin açman
ne büyük mutluluktu

bazen yemek bile yapardın
yetmişiki yaşındaydın ve hala
benim pişirdiğimden
çok daha güzel olurdu yemeklerin
kokusundan anlardın
iyi yada tatsız olduğunu

çikolatayı çok seversin diye
abartmış olacağım
baktım epey bir kilo almışsın
tombik annem deyince
bana küsmüştün

ne zaman böyle bir eşeklik etsem
yine çikolata ile alırdım gönlünü
ölmeden önce helalleştik ama
sen benden yine de helallik istedin

oysa senin
benim üzerimdeki hakkını ödeyememiştim ki
senden alacağım olsun
yine de bir zerre bile hakkım varsa
binlerce kez helal-i hoş olsun

seni çok seviyor ve çok özlüyorum
mekanın cennet, ruhun şad olsun
ışıklarda uyu güzel annem

20 Kasım 2022-haticeak