Dünya Yorgun Ben Yorgunum

Egzoz kokulu sokaklar
Çekemez olmuş yükünü
Köprüler, vapurlar…
Dışı şen, içi kan ağlayan
İnsanlar yorgun…
Dünya yorgun, ben yorgunum.

Köprülerden inilti
Trenler yormuş demiri…
Koca vapurdan çıkan duman
Kaplamış gökyüzünü
Toprak çekemez olmuş yükümüzü
Evler yorgun, saraylar yorgun.
Yollar yorgun, deniz yorgun.
Dünya yorgun, ben yorgunum.

Seherde martı sesi
Ne güzelde ötüyor bülbül
Kargalar çıkmış yarışa
Gündüzler yetmez olmuş telaşa
Her can yorgun düşmüş akşama.
Geceler yorgun
Sokaklar karanlık
Dünya yorgun, ben yorgunum.

Kara sevda vurmuş beni
Kendimde değilim,
Esir almış sanal alem
Dünya olmuş oyun, eğlence…
Dağlardan gözyaşı akıyor
Süzülüp giden ırmaklara
Ben de vuruldum
Şu yalan dünyaya.
Dünya yorgun, ben yorgunum…