Karanlık penceresinden,
Baktı dünyaya sessizce,
“Güneş ne dedi? ” annesine.
O ısıtır, aydınlatır diye,
Cevap verdi anne.
Uzattı ellerini,
Isınsın, aydınlasın diye.
Hissetti teniyle,
Sevinçle gizledi yüreğine.
Tanımak istedi dünyayı,
Gören parmak uçları ile.
Dokundu en minik tepelerine.
Kalbinin derinliklerinde,
Duydu algıladığı her heceyi.
Öğrenmeye çalıştı,
Gündüzü ve geceyi.
Çözmek için görünmeyen bilmeceyi.
Dokunduğu her şeyin sesini,
Kokusunu belleğine kazıdı.
Rüzgârın esişini,kuşun sesini.
Asası yoktu, Musa gibi.
Gören gözbebeği, her şeyi
Beyaz bastonu idi.
Yargılamadı, onda olmayanı,
Olanları ile sevdi dünyayı.
Yüksek kaldırımlar yordu,
Biliyordu çıktığı yol zordu.
Öğreneceği onca şey vardı.
Tüm hücrelerini odakladı,
Tek tek çözümledi,özümledi
Sesi,teni,rengi ve hisleri,
Algıladığı tınıları sakladı,
Midye gibi inciledi.
Harcı annesinin sevgisiydi
Ve yaşama sevinciydi.
Dünyada sevsin onu istedi.
Işıl, ışıl olmayan gözbebeklerini.
28.5.2009.İST
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 12.6.2009 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onları ilk tanıdığımda beşinci sınıftaydım, konser vermişlerdi okulumuzun bahçesinde. sonra daha sık gördüm çevremde tek yaşıyanları gördüm, tanıdım yaşama ne denli sıkı sarıldıklarına tanık oldum. onlar gözleri sonradan yada doğuştan dünyaya kapalı ama tüm algıları siparane kardeşlerimiz hayatı ve insanların tümünü ne çok seviyorlar ya biz onlar için ne yapıyoruz yada hayatlarını kolaylaştırmaya çalışıyoruz?
yüreğinize sağlık değerli şaire
Olanları ile sevdi dünyayı
enfesti eliniz dert görmesin
gurbetten sılaya
selam ve dua ile..
yüreğine saglık...
biz anlayamadık onları...
yüreklice iyi geceler...
TÜM YORUMLAR (5)