Dünya Şiiri - Muharrem Öztürk 2

Dünya sırtımda bir kambur
Taşıyamaz oldum artık
Vurdukça beynimde tambur
Dertleri birbirine kardık

Dünya sırtımda bir küfe
Mihnet yüklü çok ağır
Vurdukça mızrap Zülüfe
Açılır dertten yeni bir çığır

Dünya beynimde bir ur
Düşündükçe beynimi kemiriyor
Vermiyor bana Hiç huzur
Düşünmezsen gittikçe semiriyor

Dünya kalbimde maraz
Sevdikçe ömrüm azalıyor
Vermiyor rahat biraz
Her oyunu dünya kazanıyor

Öztürk Dünya kötü bir ayna
Kaçtığın doğruları sana söylüyor
Kaybetmek düşüyor payına
Kulağını kapatsan beynine üflüyor