Düne Kadardı Şiiri - Fikret Adımol

Düne kadar
bir çırpıda söylediğim adın
bugün dilimde hecelerine ayrılıyor.
Yine de her kapımı
açar bir selamın
ama kalbimde hüküm süren
tahtın sallanıyor.

Bu benim
kendime itirafım.
Sana ilk ihtarım son ikazım.
Dikenlerini gördüğümde
bozuldu rahatım.
Sevgime de güvenme
sanma ki ona acırım.

Yine den sen
içinden geldiği gibi yaşa.
Senden ne alırsam
onu koyarım sofrana.
Ama yazıldıysan başka sayfalara
bende de kalemin kırılır
kusura bakma.

Ben içerdeyim dışarılarda arama.
Ne istedin de olmadı
hainlik yapma.
Benden kaçırdığın gözlerin
takılıyor uzaklara.
Git ve gitmeden
bir çift ayakkabını bırak kapıma...