Dünden Usandım Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Derdin biri gelir biri bitmeden
Sıra sıra gelen gamdan usandım
Belkide kurtulamam ölüp gitmeden
Ben beni geçtim candan usandım

Rüzgara kapılmış hazan gibiyim
Sinesinde yangın ozan gibiyim
Bahçede kurumuş gonca gibiyim
Boynu bükük durmuş halden usandım

Ömür deryasında çırpınıp yüzdüm
Uzaklara gözleyip yolları süzdüm
Herkese mutlu ol diye bu canı üzdüm
Hançer olup vuran dilden usandım

Sevda masasında şarap gibiyim
Kanadı kırılmış harap gibiyim
Yar yolunda devrilmiş çınar gibiyim
Keremden beter candan usandım

Yazık ettik boşa geçmiş yıllara
İmrenirim mutluluğu bulmuş kullara
Kıymet bilmeyen acı sahte dillere
Eğilip bükülen baştan usandım

Bendeki yangının görünmez duman
Dürüstlük hamuruyla yoğruldum her an
Oturup hayaline dalıp gittiğim zaman
Benden çok seven kalpten usandım

İnsanın kem sözüne tutuştum yandım
Merhametsiz kalplere sabırla dayandım
Bozulmuş sevgilere baktım ağladım
İnsafsızca inleyen dilden usandım

Söküp attım yoksun gönül evimde
Bir gün arayacaksın an ola beni de
Sende boğulacaksın bu aşkın selinde
Her gün ölüp dirilen candan usandım

Acılar içimde güler göründüm
Vuslatı ararken derde büründüm
Neden dünyada hep ben süründüm
Düze varmayan yokuştan usandım

Canım hep yandı hasret közüyle
Bir gün görmek için dünya gözüyle
Beni nara attı bir çift kahve gözüyle
Yanaıp savrulan külden usandım

Aşkın sohpetine ne diller döktük
Saçları ağarttık belleri büktük
Sevdiklerimiz uğruna dişleri söktük
Yanlız doğan güne günden usandım

Yalan dünya kadri sende gamlandı
Daha içmeden dert kafada demlendi
Bir gün olsun yarden yüzüm gülmedi
Dili bal içi zehir kuldan usandım

09/08/2016