Dünden Bugüne Anadolu İnsanı

Ekinler ekerdik boz, siyah,düz, yokuş tarlalara,
Kalp temiz, niyet temiz,toprak temiz, tohum temiz,
Savrulurdu ardı sıra dualarla beraber karıklara:
"Bu havadaki kuşun hakkı, bu yerdeki haşeratın hakkı,
Kalmasınlar aç, sefil, yesinler, olsunlar semiz.
Dilsiz canların duası ile bereketlensin nice daneler,
Yağmur, kar, rüzgar, hava nice olur?Esrarengiz."
Sabır gergefinde uykuya dalardı tohumlar ve çocuklar,
Günler, aylar geçerdi kurt, köpek ulumalarında sessiz.
Boy verirdi inançla emir alan asker tohumlar,
Büyürdü gözlerde, sinelerde hayaller,umutlar,
Vakit olunca yeşile döner uçsuz bucaksız boz deniz,
Az daha kökleri beslerdi taş bağrından akan sular,
Sonra elvan çiçekler harman bayramlarını müjdeler.
Yaz güneşleri erken uyandırırdı sabahları horozlara,
Oraklar, tırpanlar besmeleyle bilenip biçerdi hur har,
Serilirlerdi altın sarısı, zümrüt yeşili, kan kırmızı,
Kutlu bir ses rızk dağıtırdı dört yana avazı çıkana kadar:
"Bu daldaki, topraktaki nasip yolcu, gariban hakkı,
Bu kurdun, kuşun böceğin,hayvanın hakkı,
Bu misafirin,yetimin, fakirin, heves eden sabinin hakkı,
Bu göçüp giden atalarımızın ruhunun hakkı."
Görür, ders ve ibret alırdı evlerde taze tohumlar,
Bedenler yarı aç, yarı tok, kalpler mutmain, kanatkâr,
Nefis daha arzulara, hırslara koymamıştı toptan haciz.
Kara bir tufan koptu şimdi, çöktü akla, fikre karalar,
Bir hırs, açgözlülük tohumu ekildi doymak bilmez,
Niyet bozuk, tohum çürük, dil,söz hilekâr.
Açgözlülük, kazanma sarhoşluğu, dua, yemin arsız,
Hayat veren cömert, sabırlı, bereket yağar.
Tek bir gaye, gayret üstüne kurulu herşey yalnız:
"Bu benim hakkım, bu benim hakkım, kimseyi sokma sakın,
Kurt, kuş, böcek, yetim, fukara, yolcu, gariban, sabi yesin zıkkım."
Heyhat gaflet dumanı zincire vurmuş, akletmez,
Dünya tarlasında her yeşerip büyüyeni biri biçer,
Hasadı olan ne varsa toprağa düşer, işte giz,
Haset, hırs, variyet boş, ağzını açmış yılan,çıyan onu bekler,
Düzen, kanun budur demiş tek sahip ve ölümsüz.