Dün Yoktu Yarın da Yok Şiiri - Kağan İşçen

dün yoktu
yarında yok
şimdinin ne olduğuysa belli değil
piç bir şekilsizleşmeydi
evlerden kaçarak ölmeyi tercih etmek
şah mat olduysam tatilsizliğine aşkımın
senle ilgisi yok
ne sen ne ben
kalmadık odamızda
belki sen hiç olmamıştın zatenlerde
ve de aynı dünyada olmamızdır
saniyelerin varlığı

ben senin en masum tarafın
çocukluk aşkın

demek
zamanın boynu kıldan ince
tükenmez bir sevdanın
ince elenmiş sık dokunmuşluğuna

demek
alev gibi gözlerinle baktığın için
bu kadar bize hazırlanmış
kuşların son akşam çığlığı

yıllar yılı kelebeklerle oynayışını
un ufak ettim dudaklarımda
her şeyini yıllandırdığım gibi
göz çukurlarımın demlenmişliğinde
göz pınarlarımın imbiğinde
gün batımı bulutlara şöyle
son bir göz atışım
aşkla yanıp tutuştuğum
o tatlı rüyalarımda tenine dokunmuşluğum…

bakışlarının o en dolu nezaketiyle
uyanmak kan sabahlara
bu benim asıl işim
körpe yaralarımın gün ağarışıyla
son gibi son düellosu
bu sensin işte sen…
kalbimin dev yangınlara taş çıkartan
en derin en deli esmerliği
ayva tüylü ceylanım
en iyi yanım
en güzel yanım
en yaralı harım

bitmeyeceğim işte hiç
sırtıma vurduysa bugün yine güneş sensiz
olsunnnn
ince bir yağmur gibi yağmıyor musun
her saniye aklıma
saçlarımın onurlu aklarına

ağzımı açamam aşkınla soyunmazsam yaşamaya
ellerimi oynatamam
yerimden kıpırdayamam
canımın kan parçası
uzaklara söylediğim o pervasız türkünün hatırına
haydı çık gel
şafaklarına gözyaşlarımın
alın terimin
namusumun
güzel derdim
aklım fikrim
fikrimin ince gülü
güleç yüzlü sunam
aşkın sonsuz lacivertlerle bezeli sonsuz hüznü
tek yol yoldaşım
arkadaşım
arkadaşlığımsın
affedemeyen hoyrat tanrıçam
savunmasız bir sevdayı
solmamış kederleriyle
karanlığı siyahlara boğan
tek sevdayı