Dümdüz yazılar 4 Şiiri - Aytekin Orhan

Çokça sen azca ben içinde biz 4

Yalnızdım. Üstelik geceydi. Üşüyordum. Sokaklarda bir başıma yürüyordum. Bir sigara içimliği yollar ayaklarımın altında uzayıp gidiyordu. Aklımı kaçırmış olmalıyım diye düşündükçe aklıma sen geliyordun ve sen yoktun. Köşe başındaki sinemanın panosunda ışıldayan film afişleri gözlerimi kör ediyordu. En son sinemaya gittiğim tarihi bile hatırlamıyorken, hızla önünden geçip gidiyordum. Yolda eski bir arkadaş selam veriyordu. Görmezden gelip yürüyüp yanından geçiyordum. Uzakta bir yerlerde sokak aralarından sesler geliyordu. Daha yakınlarda seyyar satıcıların sesleri yükseliyordu. Boğuluyordum. Hızlı adımlarla eve kapağı attığımda anlıyordum. Senin artık şehrin sokaklarında benimle yan yana yürümüyor olduğunu. Seni arıyordum. Seni istiyordum. Sensizken ve bu kadar seninle doluyken, üstelik yerini yurdunu biliyorken seni arıyordum. Seni bulunmaz kılıyordum benliğimde. Sen bulunmazım bulunduğun yerlerde kal diye sana sesleniyordum. Seni bulmak için seni arayacağım…
Seni aramaktan usanmayacağım. Bulunması kolay, bulunmasını istemeden aramaya devam edeceğim en zorumdun.