Çokça sen azca ben içinde biz 2
Sensizdim. Hiç olmadığım kadar sessizdim. Bir yerlerde yaşıyorsun biliyordum. Sensizlikte üşüyordum. Sığındığım şiir dolu, dumanı sen tüten sigaralar, boşalan şişelerle dolu geceler ısıtmıyordu. Resimlerinle konuşup ağlıyorduk. Sensizdim bensizdim. Aslında ben sendim. Başım öne eğik yürüdüğüm yollarda geçtiğim duraklara bakıyordum. Otobüsler yanaşıyor hep birileri iniyor, birileri biniyordu. Aralarında sen yoktun. Hızla yanlarından uzaklaşıp gidiyordum. Sensizdim hiç kimseye tahammül edemeyecek, hiçbir sorunu dinleyebilecek hâlde. Dünya dönüyor, hayat devam ediyor, insanlar yaşıyordu. Kendimi bu dünyaya yabancı görüyordum. Her şey isteğim dışında gelişiyor, şiirlerim ölüyordu. Sensizdim. En kötüsü de buydu. Sensizlik...
Senin olmadığın bir dünyanın çivisi çıkmış, saplanacak yer arıyordu ve saplanacağı yeri bulmuştu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta