Çokça sen azca ben içinde biz 11
Yaşıyorum. Senin olduğun bir dünyanın içinde; senden ayrı, seninle dolu. Şikâyet etmiyorum. Ellerin dokunuyor en kuytu gecelerime, gözlerini görüyorum. Adının geçtiği şiirleri farklı bir gözle okuyup, şairine küfür ediyorum. Yine seni yazmayı becerememiş diye. Elime kalemi alıp, adının geçmediği, sadece özlemimi anlatan bir şiire soyunuyorum. Böylesi daha kolay ve sancısı azdı. Yaşıyordum. Yazıyordum. Senden ayrı, seninle yaşanılan huzuru, seninle sensiz yaşamayı kabullenişi... Bazı geceler duvarlar üzerime geliyordu. Bazı geceler sensiz geçiyordu. Bazı geceler hiç geçmiyordu. Yaşıyordum. Yaşadığıma kendimi inandırıp, sensizliğin coğrafyasına keşifler yapıyordum. Sen bunları hiç bilmiyordun. Konuşmuyorduk. Sadece yaşıyorduk. Konuşamıyorduk. Çözümsüz soruların içine yuvarlanıp, cevap anahtarlarının senin elinde olduğunu gördükçe; yaşıyorum gerçeğini yaşamıyorum diye düzeltiyordum.
Yaşıyoruz. Yaşamayı istediğimiz şekilde değil ama yaşıyoruz işte.
Kayıt Tarihi : 15.12.2014 21:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!