Dul Karı Sözü Şiiri - Salih Erdem

Gecelerde sıkılırsan haber et
Neşe verir şen şakrağım dilim ben
Göz kırpıver arzuyla bak işmar et
Şehvetine sere serpe tülüm ben

Gözüm hafif süzülürse serimde
Toy yiğitler dize gelir ferimde
El kiriyim yun durulan terimde
Vara yoğa yutkunulan balım ben

Cilvelenmem hiç kırıtmam yerinmem
Güne karşı bağrım açıp gerinmem
Has kokumu bedenime sürünmem
Dere tepe çiğnenecek el’im ben

Eş yitiren erler titrer yelimde
Düşmeye gör oynatırım telimde
Malın mülkün yoğa düşer selimde
Kıymet bilmez her kocaya zülüm ben

Erim ölür tenim kefen yırtılır
Dost bildiğim dost kapılar örtülür
Sohbetlerde üstünkörü dürtülür
Dedikodu sermayesi yalım ben

Ömür az çok bu dünyaya doymamış
Ölüm haktan giden gönül koymamış
Helâl ömrü Rab ihanet saymamış
Gözü çıksın kul gözünde çulum ben

Çocuklarım sövgünüze bükülür
Çift dikişli dostluklarım sökülür
Gözyaşlarım sabunuma dökülür
Boynu eğik kuldan geri kulum ben

Unuttunuz ana kadın saffetim
Saç teline can verilen iffetim
Örf âdeti çiğneyene afetim
Adı kutsal cennetine yolum ben

Akıl ermez fikir yetmez işime
Kan doğrarım ekmeğime aşıma
Derdim var mı kimse bakmaz yaşıma
Al koynuna koklanacak gülüm ben

Erdemoğlu er başına darlanır
Yokluk kıtlık geçim derdi zorlanır
Bir salınsam sağım solum varlanır
Şuh kısrağım ere münhal dulum ben

04.12.2005 01.30–23.20