Düdüklü Kâlp Tenceresi Şiiri - Ahmet Durgut

önce
bir masal boyu
soğana yatırdım...
kokusunu alsın diye,

sonra
bir gönül suyu ile
adamakıllı yıkadım...
çok fazla olan tuzu gitsin diye,

ve,
bir Düdüklü Kâlp Tenceresine koydum
o hazmedemediğim sözlerini...

pişerken,
acısının basınç havasından......
patlamazsa, kapağı tencerenin...

bayram yapacak
mahallenin ihtiyar kedileri,
köpekleri, kuşları, böcekleri,

yine de bitiremezler...
onlara da fazla gelir o Nevâle.;

artanları da gidip
denize atacağım iskeleden...
balık bilmezse kıymetimi, Hâlik bilir.